دارویی کمکی برای بهبودی زخم بستر

شرکت یوروویتال المان یک نوع کپسول ویتامین سی همراه به زینک

(در دومدل زینک 5میلی وزینک 10میلی)وارد بازار ایران کرده است

که برای بهبود زخم بستر پیشگیری از جوش صورت بسیار مفید

است لازم به ذکر است که ویتامین سی های موجوددر بازار

جویدنی است که برای دندان مضر است وبدون زینک میباشند

زینک یکی از عامل های بهبود زخم وپوست ومو وناخن میباشد

توصیه میشود برای بهبود زخم بستر یا فشار از نوع 10 میلی وهمراه

قرص اهن ومولتی ویتامین استفاده شودویتامین سی در بسته های 60 عددی با قیمت9400تومان و8400تومان عرضه میشود

زمان خوردن ماست

ماست را در این زمان بخورید تا کلسیم بیشتری جذب شود!!
یك متخصص تغذیه گفت: مصرف ماست با معده خالی میزان جذب كلسیم آن را بیشتر می‌كند، البته این بدین معنی نیست كه بعد از غذا كلسیم جذب نمی‌شود.

سعید حسینی در گفت‌و‌گو با خبرنگار اجتماعی فارس، افزود: ماست حاوی مقداری فسفر و 84 درصد آب است. افرادی كه در معرض خطر ابتلا به پوكی استخوان هستند، باید روزانه حداقل یك وعده ماست مصرف كنند.
وی گفت: ماست‌های كم‌چرب یا رژیمی برای افرادی كه كلسترول بالایی دارند، مناسب است. این نوع ماست‌ها برای كاهش وزن نیز مناسب هستند.
این متخصص تغذیه افزود: برای این كه بتوانید مقدار بیشتری ماست در روز مصرف كنید باید آن ‌را به گونه‌ای جایگزین مواد غذایی پرضرر كنید به عنوان مثال می‌توانید به‌ جای سس مایونز از آن به ‌همراه آب‌لیمو برای روی سالاد فصل‌ استفاده كرد.
حسینی گفت: هنگام خرید ماست دقت شود كه حتماً تازه باشد. هرچه‌قدر به تاریخ تولید آن نزدیك‌تر باشید باكتری‌های مفید آن فعال‌تر خواهند بود. در نهایت دقت كنید كه آن‌را سرد نگه دارید و سرد مصرف كنید. باكتری‌های مفید ماست در گرمای طولانی زنده نمی‌مانند.

وی افزود: بنا به توصیه كارشناسان تغذیه، مصرف لبنیات از جمله ماست با معده خالی توصیه می‌شود چون در این حالت میزان جذب كلسیم از این محصولات بیشتر است. مصرف ماست قبل از غذا از نظر جذب كلسیم بهتر است. البته این بدین معنی نیست كه بعد از غذا جذب كلسیم نخواهیم داشت.
این متخصص تغذیه گفت: ماست فقط یك عصرانه یا دسر خوشمزه نیست و خواص بسیار زیادی دارد. ماست منبع غنی پروتئین، كلسیم، ریبوفلاوین و ویتامین B12 است. ماست در مقایسه با شیر، به دلیل افزودن باكتری‌های مفید مقدار بیشتری كلسیم و پروتئین دارد.

در مورد باقالا

مصرف این خوراکی از ابتلا به پوكی استخوان جلوگیری می‌كند
یك متخصص تغذیه گفت: مصرف باقالا به دلیل داشتن كلسیم و فسفر بالا از ابتلا به پوكی استخوان جلوگیری می‌كند.
برلیانت بزرگمهر در گفت‌و‌گو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس، افزود: باقلا حاوی ویتامین‌های A،B وC و املاح معدنی مانند فسفر و آهن است.
وی گفت: باقلا دارای مقدار زیادی آب است كه می‌تواند از یبوست پبشگیری كند. برای سلامت پوست بسیار مفید است.
وی افزود: باقلا در خانواده حبوبات جای می‌‌گیرد و به عنوان یكی از منابع غذایی فیبر و پروتئین شناخته شده است.
وی گفت: باقلا یك منبع پروتئین و انرژی محسوب می‌شود اما افراد مبتلا به "فاویسم " از مصرف این ماده غذایی و حتی بوییدن آن باید خودداری كنند، زیرا بیماری آنها تشدید می‌شود.
این متخصص تغذیه اضافه كرد: پروتئین، كلسیم و پتاسیم باقلا بسیار بالا است و مصرف آن از ابتلا به پوكی استخوان جلوگیری می‌كند. به كنترل فشار خون بالا كمك كند و همچنین پتاسیم موجود در آن برای سلامت قلب‌ و ‌عروق مفید است.

تکنیک جدید محقق ایرانی

دانشمند و فوق دکترای بیوپزشکی ایرانی دانشگاه میشیگان با ابداع میکروالکترودهایی آغشته به پلیمری رسانا موفق شد میزان دریافت سیگنال های نورونی را در مغز بهبود بخشد تا به این شکل بتواند درمانی جدید برای بهبود بیماران مبتلا به آسیب های نخاعی یا نورونی ارائه کند. به گزارش مهر، دانشمند ایرانی دانشگاه میشیگان میکروالکترودهای قابل نصبی (کاشتنی) مخصوص مغز را ارائه کرده است که می تواند به میزان دریافت سیگنال های نورونی بیفزاید. این یافته می تواند به تدریج منجر به ارائه درمان های موثرتر اختلالات نورونی مانند پارکینسون، صرع و فلج شود.محمدرضا عبیدیان این میکروالکترودهای کوچک را به پلیمری به نام PEDOT آغشته کرده است، پلیمری زیستی و مقاوم و رسانا متشکل از نانو تیوب ها که در جذب سیگنال های نورونی نسبت به تراشه های فلزی معمولی از خود توانایی بیشتری نشان داده است.
 

چراموضوع تغذيه اهميت زیادی دارد؟

تغذيه برای حفظ سلامتی و بهداشت بدن هر فردی حائز اهميت است. اما بعد از ضايعه نخاعی، موضوع تغذيه جهت بهبود وضع کلی بدن ، ايجاد و حفظ وزن مناسب و همچنين کمک به تنظيم عملکرد روده و مثانه از اهميت بيشتری برخوردار خواهد شد.

مصرف رژيم غذائی مناسب می تواند به پيشگيری از عوارضی نظير اضافه وزن، ناهنجاريها، و همچنين آسيب های پوستی که در طولانی مدت به همراه ضايعه نخاعی ایجاد می شوند ،کمک نمايد.

اگر رژيم غذايی به خوبی تعيين شده باشد، می تواند تمامی مواد مغذی مورد نياز بدن را تامين کند. پروتئين و روی و همچنين ويتامينهای C,A به سلامت پوست بدن کمک می نمايند. استفاده از غذاهای غنی از فيبر همراه با مصرف آب کافی، منجر به تنظيم فعالیت روده ها خواهد شد. بطور کلی، چنانچه شما بيشتر از نيازتان غذا مصرف کنيد، اضافه وزن پيدا خواهيد کرد. هدف از مصرف رژيم غذايی مناسب اين است که ضمن تامين کليه مواد مغذی مورد احتياج بدن، کالری مورد نياز نیز جهت حفظ وزن مناسب تامين شود.

چنانچه کنترل وزن بدن يک مشکل محسوب شود، می توانيد ياد بگيريد که بدون از دست دادن مواد مغذی مهم، مصرف کالری را کاهش دهيد.

در بيمارستان توانبخشی مگی ( magee ) چندين نوع رژيم غذايی برای بيماران ضايعه نخاعی بستری شده ،ارائه گشته و مراقبين آنان مجموع نيازهای غذايی آنان را مرتبا" تحت نظر دارند. علاوه بر اين، در بيمارستان مگی کارشناسان تغذيه ای وجود دارند که نيازهای غذايی هر فرد را تعيين می کنند.( اگر شما يک بيماری بستری باشيد می توانيد از پرستار يا پزشکتان در مورد رژيم غذايی تان پرس و جو کنيد. )

وزن ايده ال برای افراد نخاعی

بلافاصله بعد از ضايعه نخاعی، انرژی مورد نياز ( کالری ) و وزن ايده آل بدن، بدليل کم شدن فعاليت و تقليل بافت عضلانی کاهش پيدا می کند. بطور کلی ميزان افت کالری مورد نياز و کاهش مقدار بافت عضلانی، به سطح ضايعه نخاعی بستگی دارد. هر چه سطح ضايعه نخاعی بالاتر باشد، مقدار افت عضلانی و کالری مورد نياز افزايش پيدا می کند.

بطور کلی، ورن مناسب برای افراد پاراپلژی بين 10 تا 15 پوند(5/4تا8/6کیلوگرم) و برای افراد تتراپلژی بين 15 تا 20 پوند(8/6تا9کیلوگرم) کمتر از مقدار وزنی است که فرد قبل از آسيب خود داشته است. درهرصورت اگر وزن شما کمتر يا بيشتر از قبل از آسيب تان باشد، مي توانيد توسط يک متخصص تغذيه، وزن ايده آل بدن خود را بدست آوريد. افراد نخاعی که وزن آنان بالاتر يا کمتر از حد مناسب باشد، در معرض بسياری از عوارض آسیب نخاعی از جمله مشکلات پوستی، عفونتهای دستگاه تنفسی و عفونتهای مثانه قرار دارند.

علاوه بر سطح ضايعه نخاعی، عوامل زيادی نيز وجود دارند که بر روی کالری مورد نياز افراد اثر می گذارند از جمله سن، مقدار فعاليت بدنی، ميزان سوخت و ساز بدن و بيماريهای مزمن. بطور کلی ، ميزان کالری مورد نياز روزانه افراد پاراپلژی تقريبا" بين 13 تا 14 کالری به ازای هر پوند وزن بدن و برای افراد تتراپلژی بين 11 تا 14 کالری به ازای هر پوند وزن بدن می باشد.

نيازهای تغذيه ای در آسيب های نخاعی

يک رژيم غذايی مناسب و متعادل، از اين نظر حائز اهميت است که مواد مغذی مورد نياز بدن را به اندازه کافی تامين می نمايد. آشنائی با روش انتخاب غذاها از بين هرم گروههای غذايی، باعث می شود که تنوع بيشتری در جيره غذايی شما ايجاد شود . افراد مبتلا به آسيب نخاعی لازم است که عادات غذايی فعلی خود را با زمان قبل از آسيب مقايسه کنند. ممکن است ضرورت پیدا کندکه اين افراد جهت کمک به بهبود عوارضی از جمله يبوست، اسهال، ضايعه پوستی و غيره ، ميزان مصرف پروتئين، فيبر، مايعات يا مواد مغذی خود را تغيير دهند.



هرم راهنمای مواد غذايی


اولين قدم جهت شناخت رژيم غذايی سالم اين است که نحوه کاردستگاه گوارشی خود را بشناسيد. در واقع ،غذا سوختی است که در بدن شما جريان دارد. با اين وجود، درهر يک از مراحل گوارش، انرژی ( حاصل از کربوهيدارتها و چربی ) ، پروتئين، فيبر، آب، ويتامينها و مواد معدنی مورد استفاده قرارمی گیرند تا انرژی، پروتئين، فيبر، آب، ويتامين ها و مواد معدنی موجود در غذاها جذب بدن شوند.

مواد مغذی که اهمیت خاصی دارند

پروتئین

بطورکلی بعد از بروز آسيب نخاعی، نياز شما به پروتئين ممکن است بيشتر شود. مصرف پروتئين ،به اندازه کافی به حفظ سلامتی کمک کرده و از آسيب پوست و عفونت ها جلوگيری می نمايد.

ãفهرست خلاصه ای که درزیر ارائه شده کمک می کند تا شما بتوانید ميزان مصرف پروتئين خود را اندازه گيری کنيد. (ارقام تقريبی هستند ).



یک اونس برابر است با 35/28 گرم و یک شانزدهم پوند.

غذاهای حاوی پروتئين زياد و چربی کم

گوشت گوساله کباب شده، گوشت استيک کبابی، ماهی پخته شده ، مرغ پخته شده، گوشت بوقلمون، تخم مرغ مخلوط ،شيرکم لاکتوز، شيرکم چرب 1درصد و 2درصد ،ماست ( معمولی و کم چرب )، پنيرهای روستايی، پنير سوئيسی، نخود، سالاد تن و جوجه، لوبيا قرمز، فرنی، ماست چرخ کرده



فيبر

فيبر چيست ؟

فيبر بخشی از گياهان است که در بدن انسان نمی تواند هضم شود. وبطورکلی به دو نوع اصلی تقسیم می شود:

1) فيبرهای غير قابل حل: معمولا" انواعی از فيبر هستند که بعنوان مواد خوراکی سبوس دار مطرح می باشند و در واقع بخشهای چوبی يا ساختمان گياهان را شامل می شوند نظير پوست ميوه جات و سبزيجات، پوسته خارجی ( سبوس ) دانه گندم .

2) فيبرهای قابل حل :موادی هستند که غير قابل حل در آب بوده و در آب به شکل لعاب غلیظ درمی آیند. حبوبات، آردجو، انواع گل کلم و مرکبات همگی دارای فيبرهای قابل حل هستند .بخصوص سبوس جو منبع بسيار خوبی ازاین نوع فيبرها محسوب می گردد.

چرا فيبر برای بدن مفيد است؟

فيبرهای غير قابل حل، معمولا" باعث تسريع عبور مواد از دستگاه گوارش مي شوند،در حالی که فيبرهای قابل حل ،اغلب سبب کندی عبور مواد مي گردند. ولی از آنجائی که هر دو نوع فيبر آب را جذب می کنند، هر دو باعث نرمی و حجيم شدن مدفوع شده و مانع يبوست می شوند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهند فيبرهای قابل حل می توانند در کاهش ميزان کلسترول خون موثر باشند. بطورکلی فيبرهای غيرقابل حل در پيشگيری و درمان يبوست مفيد هستند.

چه غذاهايی حاوی فيبر هستند؟

حبوبات : يکی از بهترين منابع برای هر دو نوع فيبر (قابل حل و غير قابل حل )محسوب مي شوند. يک وعده شامل 2/1 فنجان از انواع حبوبات پخته مثل لوبيا قرمز، لوبيای چشم بلبلی، و انواع دیگر لوبيا در حدود 4 تا 7 گرم فيبر دارند، که تقريبا" نيمی از آن قابل حل است.

سبوس : سبوس گندم تقريبا" بطور کامل غيرقابل حل است و برای برطرف کردن يبوست عالی می باشد. سبوس در تمامی فرآورده های حاصل از گندم سبوس دار يافت می شود. سبوس جو نيز حاوی مقدار زيادی فيبر است بطوری که بيش از نيمی از آن قابل حل می باشد.

ميوه جات: معمولا" مصرف ميوه ها با پوست سالم آنها توصيه می شود. بطور کلی ميوه جات منبع بسيار عالی از فيبرهای غير قابل حل هستند. به علاوه ، بيش از نيمی از فيبر موجود در سيب، هلو، آلو، موز و مرکبات قابل حل است.

غلات کامل(باپوست) :تا حد امکان حبوبات سبوس دار، نان و کراکرهای تهيه شده از غلات کامل مصرف نمائيد. برنج قهوه ای يا برنج وحشی نيز فيبر ( عمدتا" غيرقابل حل ) زيادی دارند و موجب تنوع وعده غذايی می شوند.

سبزيجات : تمامی سبزيجات که به رژيم غذايی افزوده می شوند تا حدی دارای فيبرهای غيرقابل حل هستند. کلم بروکلی، هويج خام و گل کلم، منابع غنی از فيبرهای قابل حل می باشند.

ذرت بو داده :يک ماده غذايی عالی و کم کالری ( موقعی که بدون کره و مواد روغنی تهيه شده باشد) حاوی فيبر به حساب می آيد.

چگونه می توان فيبر را به رژیم غذايی اضافه کرد؟

فيبر بايستی به تدريج به رژیم غذائی اضافه شود. افزايش سريع و مقدار خيلی زياد فيبر می تواند باعث ايجاد اسهال ، نفخ و گرفتگی روده ها شود. بايدسعی گردد از منابع متنوع فيبر استفاده شود. ميوه ها، سبزيجات و غلات مختلف مصرف کنيد تا کمک کند که انواع مواد مغذی مورد نیاز بدن شما تامين گردد. همراه با مصرف فیبر بايد مقدار زيادی آب بنوشيد. چراکه فيّبر مقدار زيادی آب جذب می کند. در واقع رژيم غذايی غنی از فيبر در صورتی مي تواند يبوست را از بين ببرد که با مصرف مقدار فراوان آب همراه باشد.

موادغذائی که حاوی فيبرزیادی هستند:

سبزيجات تازه ،انواع ميوه ها با پوست، حبوبات سبوس دار، جوی سبوس دار ( جو کامل ) ، انواع آجيل و خشکبار ، بادام زمينی، ميوه های خشک، نخود و لوبيای خشک و کنسرو شده ،سالاد سبوس يا کلوچه های تهيه شده از گندم سبوس دار،سيب زمينی با پوست، رشته فرنگی تهيه شده از گندم سبوس دار، نان های تهيه شده از گندم سبوس دار، ذرت بو داده ، بيسکويت های کراکر.

مايعات

بعد از ضايعه نخاعی نيازبدن به مايعات افزايش پيدا می کند ،به خصوص موقعی که سعی در بهبود زخمها داشته باشيم. از آنجا که بهبودی و حفظ عملکرد بدن نيازمند مايعات است،کاهش مايعات بدن منجر به کندتر شدن فرآيند بهبودی خواهد شد. بنابراین اطمينان حاصل کنيد که روزانه حداقل 10 تا 12 فنجان از نوشيدنی های مختلف( بدون کافئين) نوشيده باشيد. اگر به هر دليلی برای نوشيدن مايعات محدوديت دارید، لازم است که با گروه توانبخشی خودتان صحبت کنيد، تا آنچه که با نيازهای شما مطابقت دارد، را تعيين نمايند.

انتخاب نوشيدنی (بدون کافئين)

نوشيدنی های بدون قند و کالری از جمله آب ، تمامی نوشابه های رژيمی،لیموناد ، آب معدنی های بدون قند ، چای سرد بدون قند، چای کم رنگ.

جهت اطلاع از میزان کالري موجود در نوشیدنیها به جدول زير توجه نمائيد.



بخاطر داشته باشيد که :

نوشيدن نوشابه های کافئين دار باعث می شود که با مصرف آنها ،بدن مقدار زيادی از مايعات را از دست دهد. بنابراین همیشه به رنگ ادرارتان توجه داشته باشيد(زرد کمرنگ ايده آل است ) ،زيرا به شما کمک می کند که بفهميدآیا به اندازه کافی مايعات مصرف کرده ايد يا خير. بعضی از موادغذائی نظير بستنی ، بستنی یخی ، آب يخ، آب هندوانه و انواع ژله ها و ماست چرخ کرده می توانند بعنوان نوشيدنی محسوب شوند ،زيرا حاوی مقدار خيلی زيادی (2/1 فنجان از آنها تقريبا" معادل 4 اونس )آب هستند. در ماههای گرم تابستان، نياز به مصرف مايعات بيشتر می شود ،زيرا مقدار زيادی از آب بدن شما از طريق تعريق کاسته می شود. نوشيدنی های الکتروليت دار نظير نوشابه های انرژی زا ضرورت ندارد و حتی مفيد هم نيستند. مگر اينکه پزشک شما مصرف آنها را مجازتشخیص دهد. هنوز هم برای بيشتر افراد، آب به عنوان بهترين گزينه محسوب می شود.

منبع: مقاله: " تغذیه در افراد دچار آسيب نخاعی" – مترجم: مهندس عباس کاشي

يشتر مردم برای يکی از اين موارد ورزش می کنند: افزايش انعطاف ، بهبود وضعيت تنفسی ، افزايش قدرت و بهبود ظاهر بدن . با اين اوصاف آسيب نخاعی رسيدن به هر کدام و يا تمام اين اهداف را مشکل می سازد ، البته نيازی نيست که يکی يا تمام اهداف به طور کامل به دست بيايند.

انعطاف :

در مراحل اوليه توانبخشی، شما دامنه حرکتی و يا کشش ها را تمرين می کنيد هر دوی اين روشها منجر به کاهش درد و خشکی و سفتی مفاصل ، بهبود وضعيت و حالت بدن می شوند و به شما اجازه می دهند که بهتر از قدرت عضلاتی خود استفاده کنيد.

گاهی فعاليت های اجباری شما به گونه ای است که يکی از عضلات شما ( مثل عضله دوسربازو که درجلوی بازو قراردارد ) د رمقابل عضله مخالف آن (مثل عضله سه سر که در پشت بازو قرار دارد ) قوی تر می شود. وقتی اين اتفاق می افتد شما دچارخشکی و سفتی مفاصل و کاهش دامنه حرکت می شويد.

باقيماندن در يک وضعيت و انقباض عضلات شما به همراه وزن بدن همه باعث می شوند شما انعطاف بدنی خود را از دست بدهيد. برای مثال نشستن در طول روز موجب سفت تر شدن مفاصل لگن ، وزن و وضعيت بدن باعث سفت تر شدن مفصل قوزک در شمامی گردند. وضعيت بد بدن باعث تغيير در انحنای ستون مهرها شده و تنفس را برای شما مشکل می سازد و متعاقب آن جا به جايی ، دسترسی به اجسام و خم و راست شدن مشکل تر می گردد.

چه کاری می توان انجام داد ؟تمرينات کششی را مد نظر داشته باشيد. مراکز درمانی و کار درمانگرها با ملاقات کردن و معاينه نمودن شما ميتوانند ايده ها و روشهای مناسب را به شما آموزش دهند تا به اين مهم دست پيدا کنيد. دامنه حرکت غير فعال که با کمک فرد ديگری انجام می گيرد ، که در واقع بجای اينکه شما اندام خود را حرکت دهيد ، هميار يا يکی از اعضای خانواده اندام شما را به حرکت درمی آورند . برای کسانی که توانايی حرکت دادن اندام را ندارند بسيار کمک کننده است . تمرين های يوگا که البته با وضعيت شما و بدنتان متناسب باشد مفيداست.

به چند نکته پيرامون تمرين های کششی بايد توجه کنيد. اين که چه موقع و تا چه حدکار کنيد بسيار پراهميت است. اين موضوع را از مربی يا درمانگر خود سئوال کنيد. مراقب باشيد که در هنگام کشش بيش از حدفشار نياوريد ، زيرا در اين زمان احساس درد نخواهيد کرد و ممکن است کشش بيش از مقدار لازم باشد و عوارض ناخواسته ای مثل پارگی عضله يا تاندون را به همراه بياورد. به ياد داشته باشيد عضله و تاندون ضعيف را نمی توان خيلی کشيد.

افزايش قدرت :

افزايش قدرت باعث می شود که فرد بهتر بتواند پاشنه های خود را بالا ببرد و يا در رختخواب جابجا شود و نيز بهتر خود را از جايی به جای ديگر منتقل نمايد. قدرت و توانايی بالا به شما اجازه می دهد اموری را که طولانی و سخت هستند ، در زمان کمتر و با ناراحتی کمتری انجام دهيد. احساس بهتر بودن می کنيد و مقاومت شما در مقابل بيماری ها بيشتر می شود.

با عضلات خود کار کنيد و آنها را به حرکت در آوريد ، برای اين کار می توانيد از وزنه يا وزن بدن استفاده کنيد. برای برخی افراد جابجايی و تحرک به وسيله صندلی چرخدار کافی است. با اين حال اگر بالا بردن بدن يا وزنه برای شما مهم است ، چگونگی انجام صحيح آنرا نيز بايد بياموزيد با تکرار بالابردن يک وزنه سبک هم می توان انقباض عضلانی و قطر عضله را افزايش داد. استفاده از وزنه های سنگين به دفعات کم عضلات را قويتر ، بزرگتر و قدرتمند می سازد ، اما نکته مهم اين است که وزنه هر قدر سنگين تر شود ، احتمال آسيب ديدگی افزايش می يابد. اگر يک مبتدی هستيد حتما" تحت نظر يک مربی پرسابقه و يک درمانگر ( توانبخشی ) تمرين کنيد.

وقتی وزنه ای را بلند می کنيد. اطمينان داشته باشيد که برروی يک سطح مستقر ، ثابت و محکم شده ايد، چرا که در حين تمرين امکان دارد جابجا شويد و به خود آسيب برسانيد. مراقب باشيد روزهای متمادی تنها با يک عضله کار نکنيد زيرا به مفاصل شما صدماتی وارد می شود. در واقع عضلات قدرتمند با مفاصل ناتوان کارآيی ندارند. درد و خستگی علائم خوبی هستند که شما دريابيد زياد با عضله کار شده است.

بهبود ظاهری :

ظاهر فردی شما ترکيبی از وزن ، وضع بدن ، فيزيک و موارد بسيار ديگری است . شانس و ژن ها عوامل کليدی در اين مقوله هستند. اما شما با چيز هايی مثل تغذيه بهتر ، انعطاف پذيری ، طرز قرار گرفتن بدن و قدرتمندی آن را می توانيد بهبود ببخشيد.

چه کاری می توانيد انجام دهيد ؟ بزرگ شدن و باد کردن عضلات بازوها با بالا بردن وزنه بسيار زيبا و فريبنده است. اما اگر قصد داريد ظاهری متناسب داشته باشيد با ورزش سنگين و افزايش حجم عضلات خود درحالی که شکم شما مثل يک توپ برآمده است. نمی توانيد به خواست واقعی خود دست پيدا کنيد. باکم خوردن و کاهش وزن نيز چيزی تغيير نمی کند . پس بهتراست برای شکل دهی عضلات شکم خود نيز تلاش کنيد و ورزش هايی را انجام دهيد که آنرا نيز تغيير دهد و البته نکته مهم ديگر وضعيت بدن شما در حالتهای مختلف است که اين نوع نشستنها ممکن است ظاهری نامناسب را ايجاد کند . در واقع به حالت و وضعيت بدن خودتان در طول روز توجه داشته باشيد. چرا که علاوه بر کارکرد اعما و احشای شما موثر است و خواهيد ديد معهده شما بهتر عمل می کند . با نگاهی ديگر وضعيت صحيح نشستن ، شما را قدبلندتر ، سرحال و شاداب سالم و پرانرژی نشان می دهد که در برقراری ارتباط با ديگران بسيار اهميت دارد و اطرافيان به گونه ای ديگر به شما می نگرند.

آمادگی سيستم قلبی - عروقی و تنفسی :

نرمش ها و تمرين های خاصی وجود دارند که با انجام آنها البته تحت نظر مربی و يا فيزيوتراپ ، می توانيد توان سيستم قلبی - عروقی و نيز تنفسی خود را بالا ببريد . بزرگترين حسن و فايده آن کاهش خطرات بيماری های قلبی است. برای اينکه بتوانيد توانايی لازم را به سيستمهای ياد شده ببخشيد بايد با عضلات بزرگ خود به قدری ورزش و کار کنيد که ضربان قلب و سرعت تنفس شما به اندازه کافی افزايش يابد. البته عضلات بزرگی چون عضلات ران و ساق پا نقش مهمی را در اين امر ايفا می کنند. با آسيب نخاعی اين موقعيت از شما سلب شده و دستيابی به ضربان قلب و سرعت تنفس مناسب بسيار مشکل است . درکسانی که قطع نخاع و يا ضايعه در رده t6 دارند بعلت اختلال در سيستم عصبی اتونوميک ، بالا بردن ضربان قلب مشکلتر ازکسانی می باشد که ضايعه در زير اين رده است و علاوه بر اين تعريق نيز مشکل صورت ميگيرد و نمی توانيد بدن خود را خنک کنيد و دمای بدن شما بالا خواهد رفت ، در اين وضعيت بايد مراقب حمله اتونوميک ديس رفلکسی باشيد.

مطالعات نشان می دهند اگر ورزش و نرمش های شما به اندازه ای که مانند يک راه رفتن تند و يا دويدن بسيار کند ( در زمانی که آسيب نديده بوديد ) باشد در تناسب و افزايش توان قلبی - عروقی بسيار تاثير گذار است . در واقع نيازی نيست که به صورت حرفه ای و سخت ورزش کنيد براساس توانايی و وضعيت جسمی خود و با توصيه متخصص می توانيد از چرخ دستی ، شنا ، ويلچر ورزشی و يا تمرينات تنفسی برای اين منظور استفاده کنيد.

در اينجا مهمترين مسئله حفظ سلامتی است . يعنی اگر تاکنن ورزش نکرده ايد بايد با پزشک خود مشورت کنيد و از و راهنمايی بخواهيد و علاوه برای مراقب علائمی مثل سردرد ، دردقفسه سينه ، درد مفاصل ، دل درد و دل پيچه و افزايش فشار خون باشيد. اين علائم در افراد عادی نشانه ای از کم آبی و يا سوء تغذيه هستند ولی در يک فرد با آسيب نخاعی نشانه وضعيت های خطرناکی مثل اتونوميک ديس رفلکسی ميباشند. مراقب باشيد که زياده روی نکنيد چرا که عضلات شما تا يک محدوده زمانی مشخصی تحمل دارند. در نهايت توجه کنيد که در چه محلی ورزش می کنيد اگر در هوای آزاد و يک فضای باز تمرين می کنيد حتما" لباس کافی و مناسب به تن داشته باشيد . چه چيزهايی در اطراف شما وجود دارد ؟ آيا با اتومبيل رفت و آمد می کند ؟ و ... در هر حال نکات ايمنی را کاملا" رعايت کنيد . مقداری آب آشاميدنی همراه داشته باشيد.

با انديشه :

چه می خواهيد بکنيد؟ اگر نمی توانيد چرا می خواهيد ورزش کنيد و چگونه بايد اين کار را انجام دهيد. هرگز به تنهايی دست به اين کار نزنيد و از يک مربی دوره ديده برای ورزش های معلولين و يا فيزيوتراپ راهنمايی و کمک بخواهيد. ورزش برای شما يک هدف نيست . يک برنامه برای رسيدن به هدف است.

****

منبع : مقاله " ورزش و آسیب نخاعی " - تهيه كننده : پژوهشکده مهندسی و علوم پزشکی جانبازان

    زخم بستر یا زخم فشاری نواحی از پوست گسیخته هستند که در افراد زیر بروز می کند.

-                     بستری طولانی مدت در تخت

-                     ناتوانی در حرکت به مدت کوتاه به ویژه در بیماران عروق خونی یا عصبی

-                     استفاده از ویلچر یا صندلی کنار تخت

زخم بستری در نقاطی از بدن که فشار وزن بدن بیمار را تحمل می کند دیده می شود. در بیماران بستری در تخت، زخم بستر به طور شایع در لگن، ستون مهره ها، قسمت تحتانی کمر، شانه ها، آرنج و سرین ها دیده  می شود. در بیمارانی که ویلچر استفاده می کنند زخم بستر در پائین کمر،کفل و پاها دیده می شود. این فشار موقتی جریان خون پوست را متوقف می نماید که در نتیجه سلولهای پوستی صدمه دیده و می میرند. با برداشتن فشار جریان خونرسانی به پوست بهبود یافته و پوست علائم و نشانه های صدمه را نشان می دهد. در آغاز ممکن است زخم بستر فقط یک لکه قرمز پوستی باشد.

         اگر این لکه پوستی از فشار مضاعف محافظت نگردد ، قرمزی سریعاً به تاول و زخم  باز تبدیل می گردد.

         در موارد شدید، ممکن است کل ضخامت پوستی درگیر شود و با ایجاد یک زخم عمیق پوستی عضلات یا استخوان ها نمایان شوند، عضلات نسبت به پوست بیشتر در معرض صدمات ناشی از فشار بر پوست می باشند. این بدین معنا است که صدمه خفیف پوستی ممکن است یک صدمه شدید عضلانی را زیر خود مخفی نماید. برای ایجاد زخم بستر نیاز به یک فشار شدید نیست. فشار کمتر از 25 در صد که فشار تشک نرمال است می تواند منجر به زخم بستر شود. در حالت طبیعی پوست ما توسط حرکت های مداوم حتی هنگام خواب از زخم بستر محافظت می شود. اگر چه فشار مداوم بر پوست شایعترین علت زخم بستر است دیگر دلایل عبارتند از :

-                      نیروهای برنده و مالشی: نیروهای برنده و مالشی باعث کشیدگی پوست و گرفتگی در جریان خون پوستی می گردد و نهایتاً منجر به گردش خون ضعیف پوستی می گردد. در یک فرد بستری در تختخواب به علت کشیده شدن برروی تخت این نیروهای برنده و مالشی باعث تخریب پوستی می شود. این شرایط هنگامی که سرتخت بیش از 30 درجه بالا بیاید نیز رخ می دهد.این فشارها بیشتر بر نواحی تحتانی کمر و انتهای بدن اعمال می گردد.

-                      رطوبت : رطوبت ناشی از تعریق ، ادرار و مدفوع پوست را نازک و مستعد صدمات ناشی از فشار می نماید. به این علت، افرادی که مبتلا به بی اختیاری هستند مستعد زخم بستر پیشرونده می باشند.

-                      کاهش حرکات : افرادی که خود را بدون کمک حرکت می دهند در خطر کمتری برای ایجاد زخم بستر قرار دارند زیرا به صورت دوره ای نیروی وزن خود را تغییر می دهند. زخم بستری در افراد زیر شایعتر می باشد:

-                      فرد مبتلا به فلج عضلانی، در این نقاهت طولانی بعد از جراحی، درمان طولانی مدت در بخش مراقبت های ویژه ناتوانی در اثر التهاب مفاصل،سکته یا مشکل عصبی نظیر مولتیپل اسکروزیس(MS)

-                      کاهش حس : در کسانی که به صدمات طناب نخاعی و دیگر مشکلات عصبی منجر به کاهش حس درد مبتلا هستند.در این بیماران جریان خون پوستی حتی قبل از فشار پوستی مختل می باشد. فرد مبتلا به کم خونی در معرض خطر ابتلا به زخم بستر می باشد و حتی در صورت سالم بودن جریان خون پوست قادر به حمل اکسیژن کافی به سلولهای پوستی نمی باشد.

-                      سوء تغذیه : در افرادی که روزانه به میزان کافی پروتئین ، ویتامین C  و E ، کلسیم و روی دریافت نمی کنند احتمال زخم بستر بیشتر است.

-                      سن: در سنین بالاتر از 85 سال و به علت نازک شدن پوست، احتمال ابتلا به زخم بستر بیشتر می شود.

با افزایش سن چربی زیر پوستی به سمت مناطق عمقی انتقال می یابد. چربی زیر پوستی نقش محافظتی را در پوست ایفا می نماید.

در افرادی که در بیمارستان و یا افردای که در خانه بستری هستند زخم بستر یک مشکل شایع می باشد.

زخم بستر منجر به عوارض طبی شدیدی نظیر عفونت خونی و استخوان، التهاب عفونی مفاصل و کارسینوما می گردد .

?                               علائم

زخم بستر با توجه به صدمات پوستی به چهار مرحله تفسیم می شود.

مرحله یک : در افراد سفید پوست یا رنگ پریده یک لکه قرمز پوستی ایجاد می گردد که با فشار انگشت محو نمی شود. در افراد با پوست تیره تر لکه پوستی ممکن است قرمز، ارغوانی یا آبی باشد. پوست ممکن است دردناک یا خارش دار شود و یا به نظر گرم ، سرد یا سفت برسد.

مرحله دو : در این مرحله تاول، زخم یا بریدگی هایی در ضخامت پوست ایجاد می شوند. مناطق اطراف آن قرمز ارغوانی و همراه با کمی تورم می باشند.

مرحله سوم : زخم ها عمیق تر بوده و به بافت نرم تهاجم می نمایند.

مرحله چهارم  : زخم با توجه به منطقه درگیری، به استخوان ، عضلات ، تاندون یا مفاصل تهاجم می نماید.

          زخم بستر هدف اولیه برای باکتری می باشد، بنابراین در معرض عفونت قرار دارد، به خصوص هنگامی که زخم با مدفوع یا ادرار فرد بیمار مبتلا بی اختیاری در تماس باشد.

?                               علائم عفونت زخم بستر

-                                 خروج چرک از زخم بستر

-                                 بوی نامطبوع زخم

-                                 احساس درد، گرما، و افزایش قرمزی در پوست اطراف زخم

-                                 تب

?                               علائم عفونت زخم بستر

         اکثراً تشخیص بیماری از طریق معاینه پوست به صورت بررسی بروز علائم عفونت در زخم بستر، تست های تشخیصی جهت تعیین تهاجم به عفونت به بافت های نرم ، استخوان ها ، جریان خون و دیگر نقاط ضروری، صورت می گیرد.

         این آزمایش ها شامل آزمایش خون ، بررسی آزمایشگاهی بافت در ترشحات زخم بستر و تست های رادیولوژیک جهت تشخیص عفونت استخوان می باشند.

?                               سیر مورد انتظار بیماری 

         فاکتورهای زیادی سیر بیماری را تحت تأثیر قرار می دهند.این فاکتورها عبارتند از: شدت زخم، نوع درمان، سن بیمار، حال عمومی بیمار ، وضعیت تغذیه و توانایی حرکت بیمار.

         برای مثال در یک فرد پیر نسبتاً سالم ، با وضعیت تغذیه مناسب و دارای توانایی حرکت احتمال بهبود زخم بستری مرحله 2 در مدت 6-1 هفته زیاد است.

         زخم های عمیق درجه 2 تا درجه 4 بعد از 6 هفته تا 3 ماه بهبود می یابند. 30% از زخم های درجه 2 ، 50 %. از زخم های مرحله 3 و 70 %. از زخم های مرحله 4 بهبود به زمانی بیشتر از 6 ماه نیازمند می باشند.

         فاکتورهای خطر برای ایجاد زخم بستر عبارتند از : بی اختیاری مدفوع و ادرار ، عدم توانایی حرکت دادن بدن و مشکلات سیستم گردش خون، در این گروه از بیماران درمانی طولانی مدت
می باشد.

?                               پیشگیری

         متخصصین سلامتی معتقدند که 50 درصد از زخم های بستر از طریق کاهش فشار موجود در پوست و صدمات پوستی قابل پیشگیری می باشند. روش های پیشگیری از زخم بستر در افراد غیر متحرک عبارتند از:

-                                 کاهش فشارهای پوستی:

         وضعیت بدن فرد بستری در تخت یا نشسته بر صندلی را هر دو ساعت تغییر دهید. برای بالا بردن بازوها، پاها ،کفل ها و لگن از بالش استفاده نمایید. برای کاهش فشار به کمر و نواحی تحتانی از تشک های آبی یا مرتعش( مواج )استفاده نمایید.

-                                 کاهش نیروهای برنده و مالشی :

         از کشیده شدن بیمار برروی تخت جلوگیری نمایید تا برای مدتی بدن خود را بلند کرده و از تخت جدا نماید . تخت را از ذرات ریز تحریک کننده پوست تمییز نماید و سر تخت را بیش از 30 درجه بلند نکنید. بالشتک هایی را از زیر آرنج بیمار قرار دهید تا فشارها مالشی بر آرنج کاهش یابد. فر بیمار را به ملایمی بشویید و از خاراندن و محکم شستن پوست خودداری نمایید.

-                                 بررسی روزانه پوست فرد بیمار

-                                 پوست بیمار را با مواد شیمیایی تحریک نکنید.

از مصرف ضد عفونت های محرک، پراکسید هیدروژن ، محلول های سدی و مواد شیمیایی دیگر در تمییز کردن پوست بیمار پرهیز نمایید.

-                                 تشویق بیمار به خوردن مواد غذایی : رژیم غذایی باید شامل انرژی کافی ، پروتئین ، کلسیم ، روی، ویتامین C  و E  باشد. درصورت عدم همکاری بیمار ممن است پزشک مواد مغذی تکمیلی را توصیه نماید.

-                                 تشویق بیمار به نرمش های روزانه : ورزش از طریق افزایش جریان خون روند بهبود زخم را تسرسع می نماید. در بیماران بستری در تخت می توان نرمش های کششی و ایزومتریک را توصیه نمود.

-                                 تمییز و خشک نگاه داشتن پوست بیمار: پوست بیمار را با سرم فیزیولوژیک تمییز نمایید و سپس آن را کاملاً خشک نمایید.

?                               درمان

         درمان وابسته به مرحله زخم بستر می باشد. ابتدا نواحی پوستی نزدیک به زخم توسط
فیلم های محافظت کننده یا مواد محافظ ضد رطوبت پوشانده شده تا از درگیری این نواحی جلوگیری شود.

         پانسمان ویژه نواحی صدمه دیده باعث تسریع بهبود و جداسازی بافت مرده می گردد.

         لازم است منطقه وسیعی از بافت مرده از طریق جراحی و داروهای ویژه ای جدا شود.
زخم های عمقی نیازمند پیوند پوست و دیگر جراحی های بازسازی می باشد. در صورت عدم بهبود پوست طی چند روز بعد از شروع درمان و پزشک آنتی بیوتیک ( پماد ، قرص یا داروی داخل وریدی) تجویز می نماید. همچنین در صورت بروز علائم عفونت در زخم بستر نیز آنتی بیوتیک تجویز می شود.

?                               پیش آگهی 

         در بسیار از موارد پیش آگهی زخم بستر خوب است. زخم  های بستر مرحله 2 طی چند هفته بهبودی می یابند.

اگر روش های درمانی در بهبود زخم بستر 3 و 4 مؤثر نبود، اغلب روش های جراحی به کار
می روند.

دلايل زيادی برای  غذا خوردن وجود دارد.  جدا از جنبه لذتي وارضا شدن ازخوردن ،  نوع وروش تغذيه به لحاظ اجتماعی و فرهنگی دارای اهميت بالايي است. غذا مخلوطی از مواد مغذی مي باشد که بدون آنها زنده نخواهيم ماند.

مواد مغذی در غذاها

حفظ تندرستي وبهداشت بدن، بر اساس جذب مواد مغذی متعادل استوار است. مواد مغذی ، ترکيباتی هستند که بدن جهت انجام فعاليتها به آنها نياز دارد.

کربوهيدراتها - انرژی مورد نياز برای انجام فعاليتهايي نظير تنفس، حرکت، تفکر و حفظ درجه حرارت بدن را تامين می کنند.

پروتئين ها - سازنده اصلی ساختمان بدن را تشکيل می دهند. عضلات، پوست ، مو و خون همگی از پروتئين ساخته  شده اند   ودرواقع پروتئينها برای رشد و بازسازی تمام قسمتهای بدن مورد نياز هستند.

چربی ها- منبع متمرکزی برای ذخيره توليد انرژی محسوب مي شوند.

ويتامين ها و مواد معدنی- برای تندرستی بدن، ضروری بوده، و تنها به مقدار بسيار ناچيزی در بدن مورد نياز هستند. افزايش يا کاهش مقدار بسيار کمی از آنها می تواند باعث عدم تعادل و بروز بيماری گردد.

فيبر- بخش غير قابل هضم غذاهای گياهی است و در واقع مواد غذائی مورد نياز باکتريهای روده را تامين می کند، بطوری که از بروز يبوست پيشگيری می کند.

آب - ضروری ترين ماده مغذی نسبت به ساير مواد است.  برای هر عملی که در بدن صورت می گيرد،آب مورد نياز است و بطور مداوم از طريق عرق يا ادرار دفع می شود. بنابراين ضرورت دارد که بطور منظم آب از دست رفته جايگزين شود. روزانه بايد حداقل 6 تا 8 ليوان بصورت آب مصرفی يا به شكل ساير مايعات  وارد بدن گردد.

اجزای رژيم غذائی مناسب و سالم

متخصصين تغذيه، غذاها را بر اساس مواد مغذی موجود در آنها تقسيم بندی می کنند.

گروههای اصلی غذاها عبارتند از :

نان و غلات :  نان و غلات مهمترين منبع کربوهيدرات هستند.   وعده های غذائی غنی ازاين مواد منبع مناسبی از فيبر، ويتامينهای گروه B و منيزيم محسوب می شوند.

سبزيجات : سبزيجات غنی از ويتامينها و مواد معدنی، آنتی اکسيدانها، ويتامين C و فيبر هستند. سبزيجات زرد يک منبع اختصاصی از بتاکاروتن می باشند وسبزيجات سبز نيز منبع غنی از ويتامين و اسيدفوليک هستند.

ميوجات : ميوهجات نيز تامين کننده فيبر، انرژی و آب بوده و منبع اصلی ويتامين C هستند.

گوشت و غذاهای پروتئينی : فراهم کننده پروتئين هستند. مخصوصا" گوشتهاي قرمز حاوي مقادير مناسبی از آهن و روی مي باشند. فرآوردهای گوشتی دام ها غنی از ويتامين B12 هستند. بنشنجات نيز منبع خوبی از پروتئين و فيبر به حساب می آيند.

فرآورده های لبنی :يک منبع عالی از کلسيم بوده و همچنين پروتئين و انرژی را تامين می کنند.

چربيها و قندها :منبع خوبی از انرژی يا کالريهای اضافی بوده و برای افراد کم وزن مفيد هستند.

يک رژيم غذائی سالم و بهداشتی چيست؟

"تنوع و اعتدال" دو کليد اصلی تغذيه مناسب وسالم هستند.

نکات اساسی که در رابطه با يک رژيم غذائی بهداشتی و سالم مطرح ميباشند،عبارتندازاينكه فرد بايد اطمينان داشته باشد که رژيم غذايی او :

حاوی مقدار زيادی ميوه و سبزيجات جهت تامين ويتامين C ، آنتی اکسيدان ها، فيبر و سايرويتامينها و مواد مصرفی ضروری بدن باشد.

حاوی مقدار کافی نان وغلات جهت تامين انرژی کافی، فيبر و ويتامين ها باشد.

حاوی مقداری فرآورده های لبنی جهت تامين کلسيم، پروتئين و انرژی باشد.

حاوی مقداري گوشت و مواد پروتئينی جهت تامين پروتئين کافی ، آهن و روی مورد نياز بدن باشد.

حاوی مقدار بسيار ناچيزی چربی و مواد قندی باشد.

يک رژيم غذائی که غنی از ميوه ، سبزيجات همراه با نان و غلات بوده وهمچنين حاوی پروتئين و فرآورده های لبنی کافی  باشد، دارای فيبر فراوان ، چربی کمتر و غنی از پروتئين و مواد معدنی ضروری خواهد بود.

عموما"، اين گونه رژيمهاي غذائی خطر زخمهای فشاری، يبوست، چاقی مفرط و همچنين خطر بيماری های قلبی و سرطان رابطورچشمگيري کاهش می دهد.

بعضي از نکات مهم كه در بيماران دارای ضايعه نخاعی ازاهميت زيادي برخورداراست ،عبارتند از:

کنترل وزن

يبوست

پيشگيری از عفونت دستگاه ادراری

الکل

مراقبت از نواحی تحت فشار

کنترل وزن :

با شروع ضايعه نخاعی، اشتهای فرد کاسته شده و وزن وی کم می گردد بنابراين دراين زمان معمولا" نياز به منابع پروتئينی و منابع انرژی بيشتر می شود .ازجمله شيرهای غنی شده ، ماست ، پنير و بيسکويت .

اغلب وعده های غذائی کوچک بصورت ميان وعده می تواند به اشتها و جذب غذا کمک کند.

روشهاي رسيدن به وزن مطلوب

استفاده از نوشيدنی های حاوی شير غنی شده :ازجمله افزودن 3 قاشق غذاخوری پودر شير به يک فنجان شير و استفاده از طعم دهنده هائی مثل ميلو ( Milo ) ، اوا لتين ( ovaltine) ، بستنی و غيره به آن.

استفاده از نکتار ميوه: از جمله مخلوط کردن يک عدد موز داخل شير غنی شده .

استفاده از ماست ، بستنی يا مايعات حاوی شير بين وعده های غذائی.

مصرف کمی ميوه های مغزدار ( مثل بادام، فندق، پسته و غيره )، ميوه های خشک، بيسکويت و پنير ، يا بسته های غذائی بهداشتی، مصرف سوپ های غنی شده با شير بجای آب .

افزودن پنير يا سس پنير به سوپ ها و سبزيجات مصرفي.

افزودن خامه به غلات صبحانه ، نوشيدنی ها و پوره سيب زمينی.

به محض بهبود اشتها و رفع کاهش وزن، فرد می تواند مصرف اين وعده های غذائی  کوچک  را حذف کند. در مراحل بعدی، پيشگيری از اضافه وزن در اولويت بالاتری قرار دارد.

وزن اضافی می تواند منجر به کاهش توانائی حرکتی، مشکل شدن جابجائی فرد و افزايش خطر بروز زخمهای فشاری گردد. موثرترين راه پيشگيری از اضافه شدن وزن، مصرف فراوان ميوجات، سبزيجات،غذاهاي حاوي غلات حبوبات ومقدار بسيار جزئی فرآورده های چربی می باشد.

بايد بخاطر داشت که اعتدال در مصرف غذاهای رستوراني و آماده مي تواند به عنوان بخشی از يک رژيم غذائی بهداشتی محسوب گردد.

در زيرروشهائی که می تواند فرد را در مصرف کمتر چربی ها راهنمايی کند ، ارائه شده اند.

روشهای  کمترمصرف كردن چربی
 جدا کردن چربی از روی گوشت.
جدا کردن پوست مرغ.
استفاده از شير کم چرب از جمله جدا کردن خامه يا چربی شير بطوردستي( فيزيکی).
مصرف ماست کم چرب و پنير کم چرب.
پختن غذا با حداقل روغن، کره يا مارگارين .
تنها بايد لايه بسيار نازکی از کره يا مارگارين روی نان مصرف گردد.
استفاده از سس های گوجه فرنگی بجای سس های خامه ای جهت غذاهايی مثل ماکارونی.
 نبايستی کره يا مارگارين زياد به سبزيجات افزوده شود.
استفاده از سس سالاد بدون چربی.
خوراکيهائی مثل چيپس، شکلات و کيک فقط بايد هر از گاهی وبمقداربسياركم مصرف شوند.
غذاهای آماده فقط بايستی گاهی اوقات مصرف گردند.
 

روشهای پيشگيری از يبوست
مصرف روزانه حداقل 2 قطعه ميوه.
مصرف حداقل پنج نوع سبزيجات مختلف روزانه در حدود 2 تا 3 فنجان
استفاده روزانه از حبوبات و نان سبوس دار.
هيچکدام از وعده های غذائی نبايستی حذف شوند. مخصوصا" صبحانه.
 بايدصبحانه ای انتخاب شود که غنی از حبوبات فيبردار باشد.
بايد روزانه حداقل 6 تا 8 ليوان مايعات نوشيده شود.
 

يبوست

يبوست يکی از عوامل مهم ناراحتی افراد بوده و می تواند موجب آزردگی آنان گردد. مصرف فيبر و مايعات در پيشگيری از يبوست اهميت بسيارزيادی دارد.

فيبر بخش غير قابل هضم غذاهای گياهی محسوب می شودو باعث جذب آب از روده شده و با افزايش حجم مدفوع و نرمتر کردن آن ، باعث تسهيل حرکت مدفوع در روده می گردد.

بهترين راه برای افزايش مصرف فيبر، خوردن ميوه، سبزيجات، بنشنجات نظير لوبيا يا عدس و همچنين نان های سبوس دار و مصرف صبحانه غنی از حبوبات فيبردار است.

پيشگيری از عفونتهای دستگاه ادراری

معمولا" مصرف مايعات به ميزان حداقل 2 ليتر در روز جهت رقيق نگه داشتن ادرار و کاهش خطر عفونت و سنگهای کليه کافی است. عصاره کرانبری ميتواند در جلوگيری کردن از رشد باکتريهای در ديواره مثانه موثر باشد.

مراقبت از نواحی تحت فشار بدن

افرادی که دارای زخمهای فشاری هستند ، به يک رژيم غذائی مناسبي نيازدارند ،به نحوی که ميزان روی و ويتامين C نيزدر آن افزايش داده شده باشد.

چنانچه فرد زخم بستر داشته باشد، بايستی با يک متخصص تغذيه مشاوره نمايد، تا ميزان مناسب پروتئين ، انرژی ، روی و ويتامين C را در رژيم غذائی وی معين نمايد.

• غذاهايی که فيبر بالايی دارند مصرف گردد تا به تخليه روده کمک شود.
• به مقدار زيادی مايعات بنوشيد.
• توجه زيادی به ميزان مصرف کلسيم نمائيد.
• از اسيدی بودن ادرار خود اطمينان حاصل کنيد.

• فرد در جابجائی و حرکت خود با مشکل مواجه می شود.
• جابجايی فرد برای پرستاران و مراقبين و خانواده وی نیز مشکل تر خواهد بود.
• با افزايش وزن احتمال بروز بيماريهای ديگر بيشتر خواهد شد.
• با افزايش وزن احتمال ايجاد زخمهای بستر بيشتر خواهد شد.

• بجای شکر از شيرين کننده های مصنوعی استفاده کنيد.
• از نوشيدنی ها و شربت های کم کالری و بدون شکر استفاده نمائيد.
• مصرف بيسکويت، کيک، شيرينی و شکلات را از وعده های غذائی خود حذف کرده و بجای آن از ميوه ها و يا ماست کم چرب استفاده کنيد.
• بهتر است به جای مصرف غذاهای سرخ شده در روغن ، از غذاهای سوخاری استفاده شود و از خوردن سيب زمينی سرخ شده در روغن بپرهيزيد.
• به جای مصرف کره از مواد کم چرب استفاده نمائيد.
• شير و پنير مصرفی بايستی از نوع کم چرب باشد.
• بهتر است از گوشت بدون چربی استفاده گردد .بنابراين بايد تمام چربی قابل رويت گوشت کاملا" جدا شود.

• نان های سبوس دار
• غلات سبوس دار
• انواع بيسکويت های سبوس دار
• شلتوک برنج ( برنج با سبوس )
• دانه هائی مثل تخم آفتاب گردان، تخم کدو، تخم برزک
• انواع ميوه های تازه، پخته شده، کمپوت و حتی خشک
• تمامی سبزيجات از جمله سالادها
• سيب زمينی بصورت پخته شده در آب يا فر ( بخصوص با پوست که بهتر است پوست آن نيز خورده شود. )
• همچنین حبوبات از جمله لوبيا و عدس منبع سرشاری از فيبر هستند.